امروزه بیشتر امور به صورت خودکار انجام میشود . بعد از انقلاب رنسانس و صنعتی در اروپا ، جهان به سمت ماشینی و روتین شدن پیش رفت . اما با اختراع خازن و ساخت مقاومت که باعث شکل گیری علم الکترونیک شد کارها با دقت و کلیت و سرعت بیشتری انجام می گرفتند . اختراع ترانزیستور و در نهایت مدار های میکروسکوپی ، منجر به اختراع کامپیوتر یا همان رایانه شد که قابل برنامه ریزی بود . اما این برنامه ریزی در ابتدا با ورق هایی پر از حفره انجام میشد که همانند خط بریل برای افراد نابینا ، می توانست به پردازشگر بفهماند که باید چه کاری انجام دهد .

یک دستگاه دی وی دی ، تنها می تواند کارهایی را که از پیش برای آن در نظر گرفته شده انجام دهد . اما یک رایانه که امروز شامل تبلت ها و گوشی های همراه هوشمند و بسیاری دیگر از دستگاه های الکترونیکی می شود می تواند مدام برنامه های مختلفی را دریافت کند و بر اساس آنها عمل کند . همان طور که گفته شد در ابتدای امر ، کار بسیار مشکل بود ، گرچه کارهایی که در آن زمان انجام میشدند آنقدر ساده بودند که به هیچ وجه قابل مقایسه با پردازش هایی که رایانه های امروزی انجام میدهند نیست . اما این حفره ها به مثابه 0 و 1 بودند !

بله ، چون اساس پردازش رایانه دیجیتال است ؛ بنابراین زبان واقعی ماشین زبان 0 و 1 می باشد که جهت سهولت در کار ، سیگنال ها را که همان اعداد می باشند به مبناهای دیگری همچون ۴ ، ۸ ، ۱۰ و ۱۶ تبدیل می نمایند . اما این کار باز هم باعث سهولت مطلوبی نمی گردد . برنامه نویسی به زبان ماشین فوق العاده امری دشوار و وقت گیر است . اما فراموش نکنید که برای نوشتن یک سیستم عامل یا درایور یک قطعه ، مطمئناً باید از زبان ماشین نیز استفاده نمائید

انواع زبان‌ها

در دهه های دور ، زبانی برای تلفیق با زبان ماشین ابداع شد که زبان اسمبلی نام داشت و این زبان دارای کدهایی می باشد که که هر کد نماینده یک عمل پردازنده رایانه می باشد و بدین ترتیب کار تا حدی آسان شد . بعد از گذشت زمان ، مهندسین دانش رایانه زبان های بسیار زیادی را ارائه کردند که همگی جزء زبان های سطح بالا به شمار می روند.

این نکته را فراموش نکنید که زبان ماشین برای هر پردازنده مجزا می باشد . به دنبال آن نیز زبان اصیل اسمبلی نیز برای هر پردازنده جدا می باشد . به غیر از این دو زبان تمامی زبان ها ، سطح بالا به شمار می روند و اینکه گفته می شود زبانی سطح میانی دارد از منظر دانش رایانه ناصحیح می باشد ، شاید تنها بتوان اسمبلی های سطح بالا را سطح میانی پنداشت . مزیت زبان های سطح پائین این است که شما هیچ گونه محدودیتی در نوشتن برنامه ندارید و از سیستم عامل گرفته تا برنامه های جانبی و کاربردی و ... همه را می توانید بنویسید . اما این نکته مهم همچنان وجود دارد که اگر برنامه ای را بخواید برای ماشین های مختلف بنویسید باید برای هر کدام از نو برنامه را نوشته و سپس اجرا کنید . از طرفی اگر اشتباهی مرتکب شوید ممکن است به سیستم آسیب وارد کنید .